Η διαταραχή σωματικής δυσμορφίας, η διαταραχή παρασυσσώρευσης, η τριχοτιλλομανία και η δερματιλλομανία διαγνωστικά ανήκουν στην κατηγορία «ιδεοψυχαναγκαστική και συναφείς διαταραχές». Αυτή περιλαμβάνει διαταραχές που έχουν ως κοινά χαρακτηριστικά την παρουσία επαναλαμβανόμενων συμπεριφορών και ιδεοληπτικών ενασχολήσεων, που δηλαδή έχουν έναν εμμονικό και ανεπιθύμητο χαρακτήρα.
Στη διαταραχή σωματικής δυσμορφίας παρατηρείται υπερενασχόληση με ένα ή περισσότερα θεωρούμενα ελαττώματα ή ψεγάδια στην εξωτερική εμφάνιση που δεν είναι παρατηρήσιμα ή φαίνονται ανεπαίσθητα στους άλλους. Σε κάποια χρονική στιγμή κατά την πορεία της διαταραχής το άτομο εκτελεί επαναληπτικές συμπεριφορές (π.χ. έλεγχο στον καθρέπτη, υπερβολική περιποίηση, εκδορές δέρματος, αναζήτηση επιβεβαιώσεων) ή νοητικές πράξεις (π.χ. συγκρίσεις της εξωτερικής εμφάνισής του με αυτή άλλων ανθρώπων) ως απάντηση στις ανησυχίες για την εμφάνιση. Μεγάλο ποσοστό των ασθενών με τη συγκεκριμένη διαταραχή απευθύνονται σε κλινικές αισθητικής χειρουργικής, προσπαθώντας εναγωνίως να διορθώσουν το υποτιθέμενο ελάττωμα στην εμφάνισή τους. Η γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία της σωματικής δυσμορφοφοβίας σύμφωνα με τα ερευνητικά δεδομένα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική και περιλαμβάνει έκθεση, παρεμπόδιση αντίδρασης και γνωσιακή αναδόμηση. Στοχεύει να βοηθήσει τους πάσχοντες να αντιληφθούν τον υπερβολικό τρόπο με τον οποίο κρίνουν την εμφάνισή τους και να κατανοήσουν ότι σε κάθε περίπτωση οι άνθρωποι δεν κρίνονται από μια μικρή λεπτομέρεια στην εμφάνισή τους.
Στη διαταραχή παρασυσσώρευσης παρατηρείται εμμένουσα δυσκολία στην απόρριψη ή τον αποχωρισμό από ιδιόκτητα αντικείμενα, ανεξαρτήτως της πραγματικής τους αξίας. Αυτή η δυσκολία οφείλεται στη θεωρούμενη ανάγκη να φυλαχθούν τα αντικείμενα ή στη δυσφορία που συνδέεται με την απόρριψή τους. Η δυσκολία στην απόρριψη έχει ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση αντικειμένων που στοιβάζονται σε εν χρήσει χώρους διαβίωσης και τους υπερπληρούν και θέτει σε κίνδυνο την επιδιωκόμενη χρήση αυτών των χώρων. Η απόρριψη, πώληση, δωρεά και ανακύκλωση των αντικειμένων είναι δύσκολη έως και αδύνατη για το άτομο, ενώ συχνά εκδηλώνεται επιθετικότητα έναντι όποιου προσπαθήσει να αγγίξει, να χρησιμοποιήσει ή να μετακινήσει τα συσσωρευμένα αντικείμενα. Η θεραπεία της διαταραχής παρασυσσώρευσης περιλαμβάνει συνεδρίες στον χώρο διαβίωσης του πάσχοντα, είναι εξαιρετικά δύσκολη και στοχεύει στην οργάνωση των αντικειμένων και τη σταδιακή απόρριψη μέρους αυτών.
Στην τριχοτιλλομανία παρατηρείται επαναλαμβανόμενη απόσπαση τριχών που οδηγεί σε απώλεια τριχών και επαναλαμβανόμενες προσπάθειες να μειωθεί ή να σταματήσει η συμπεριφορά της απόσπασης. Τα ερεθίσματα που πυροδοτούν τη συμπεριφορά μπορεί να είναι εξωτερικά (διάβασμα, τηλεόραση, οδήγηση, ομιλία στο τηλέφωνο) ή εσωτερικά (συναισθήματα, αισθήσεις, σκέψεις), ενώ οι περιοχές τραβήγματος των τριχών μπορεί να είναι το κεφάλι, οι βλεφαρίδες, τα φρύδια, το εφηβαίο, τα πόδια ή τα χέρια. Στην τριχοτιλλομανία η θεραπεία είναι κατά κύριο λόγο συμπεριφορική και περιλαμβάνει την ανάλυση της συμπεριφοράς (την αναγνώριση των ερεθισμάτων, των καταστάσεων και των συναισθημάτων που πυροδοτούν τη συμπεριφορά) και την προσπάθεια σταδιακής αλλαγής της συμπεριφοράς με την εφαρμογή τεχνικών παρεμπόδισης αντίδρασης.
Στη δερματιλλομανία παρατηρείται επαναλαμβανόμενο τράβηγμα του δέρματος που έχει σαν αποτέλεσμα πρόκληση βλαβών σε αυτό και επαναλαμβανόμενες προσπάθειες του ατόμου να μειώσει ή να σταματήσει την ενασχόληση με το δέρμα. Συχνά οι συμπεριφορές αυτές έχουν ως στόχο την απομάκρυνση μικρών ανωμαλιών ή αντιλαμβανόμενων ατελειών, ενώ η θέα και η αίσθηση αυτών των ατελειών λειτουργούν σαν ερεθίσματα που πυροδοτούν τη δυσλειτουργική συμπεριφορά. Η θεραπεία περιλαμβάνει την εκπαίδευση στην αντιστροφή της συνήθειας και τη διαχείριση των συναισθημάτων ενοχής και ντροπής που το άτομο συχνά βιώνει εξαιτίας της βλάβης που προκαλείται στο δέρμα.
